Alcoutim-Olhao

We liggen voor anker in Olhao. Gisteren aangekomen om ca. 17:10 uur LT van uit Alcoutim, waar ik om ca. 08:30 uur LT ben vertrokken. De vorige keer schreef ik dat ik de waarschijnlijk de volgende dag de rivier de Guadiane weer terug zou afzakken. Het werd iets later. De reden was de "Guadiana Glow". Heb daar in Alcoutim op de rivier vijftien fijne dagen gehad. Een leuk stel yachties ontmoet. Voornamelijk Engelse, Ierse en Nederlandse. Zij treffen elkaar voornamelijk in en rond de Riverside Tavern. Met als gezellig hoogtepunt vrijdag avond. Dan wordt er met z,n allen daar gegeten en gedronken. De eigenaar heeft dan voor de zeilers een "special" voor niet de duur. Ook wordt er af en toe op de grotere schepen een barbecue gehouden. Vandaag een op de kade van Alcoutim. Dat gaat Australian style: BYO (Bring Your Own-food and drinks). Ook de uitnodiging voor een etentje bij Marcel en Paul op de Finca zal ik nog wel een tijdje herinneren. Reuze gezellig en de spaghetti van Marcel was verrukkelijk.
Haast alle dagen volop zon en een temperatuur van tussen de 27 en 30 graden. Alleen de laatste vier dagen is het weer wat omgeslagen. Bewolkt en ´smorgens wat regen. Ook de temperatuur daalde. Zelfs zoveel dat ik vrijdag 28 september in een lange (zomer)broek, shirt met lange mouwen, sokken en schoenen aan liep. Heb die laatste dagen wel de gelegenheid te baat genomen om wandelingen langs de rivier en door d heuvels te maken, wat met die warmte van ervoor is dat moordend. Prachtige natuur.
Zoals eerder gezegd gisteren morgen om 08:30 uur LT anker op in Alcoutim, zodat ikstroomafwaarts de stroom grotndeels mee had en in Ayamonte ca. 2 uur voor hoog water het zeegat uit kon. De rivier en haar monding bij Ayamonte zijn best wel tricky en je moet constant je dieptemeter in de gaten houden. Soms stond er nog maar 50cm water onder de kiel. Maar we hebben het gered zonder vast te lopen.
De terugweg naar Olhao ging voorspoedig. Omdat de wind west was, dus tegen, het stuk op de motor ggevaren. Als ik tegn de wind in had gekruist, had ik nooit voor donker en met hoog water Olhao binnen kunnen lopen.Dat is wel gewenst, want de aanloop de lagune bij Culatra in en het kanaaltje naar Olhao zijn ook een tricky stuk water met droogvallende zandplaten (grote en uitgestrekte) bij eb.
Ongeveer twee zeemijl voor de ingang naar de lagune kreeg ik bezoek van de Portugese marine. Een kleine patrouilleboot, de P1150, sprak me over de radio aan en vroeg me vaart te minderen zodat er een "boarding crew" bij me aan boord kon stappen. Aardige jonge matrozen, drie stuks, die waarschijlijk niet veel anders te doen hadden. Een bestuurder van de rubberboot en twee kwamen aan boord. Ze controleerden mijn papieren en die van de boot. Als ook de keurings-/geldigheids-data van de noodvuurpijlen, de reddingsvesten, het reddingsvlot, de brandblussers en de EPIRB (een noodbaken die signalen uitzendt die gehoord worden door de kustwacht). Alles in orde.
Even zo goed een aardige afleiding cq ervaring.
In Olhao blijf ik tot maandagmiddag voor anker liggen. Dan heb ik met een werf afgesproken. Die zetten de boot op de kant. Ze blijft daar tot eind maart en 1 april gaat ze weer het water in. In de periode dat ze op de kant staat ga ik in de laatste week van oktober t/m begin februarie naar Nederland. Familie en kennissen bezoeken, onderdelen voor de boot kopen, dokters checkup e.d. Voor en na het bezoek aan Nederlandwordt er aan de boot geklust.
Tot later (waarschijnlijk in het nieuwe jaar)